Ik denk nog regelmatig terug aan een gesprek dat ik jaren geleden volgde tussen twee kinderen die elkaar tegen kwamen bij het werken in de hal van de school. Deze hal was bewust zo ingericht dat kinderen er terecht konden om teksten te schrijven of ander zelfstandig werk te doen. Er mocht ook worden samengewerkt zolang er maar sprake bleef van een werksfeer.
Het ene meisje N. zat al lang op onze school en was al gewend aan deze manier van werken, het andere meisjes P. was net ingestroomd in groep 6. Zij waren elkaar toevallig tegengekomen en bespraken met elkaar de manier van werken op onze school. Zo mocht je er bijvoorbeeld, naast het reguliere programma, je eigen doelen stellen. N. vertelde dat zij verhalen schrijven erg leuk vond, maar de spelling ervan wel lastig vond. “Ik heb dyslexie”, legde zij uit. Dus mijn doel is om beter te worden in spelling. P. antwoordde met: “Ik heb hoogbegaafdheid en dat is ook wel eens lastig. Zij kon niet helemaal uitleggen waarom dat lastig was maar kwam uiteindelijk tot de uitspraak: “Mensen begrijpen me vaak niet goed. Ze denken dat ik een wonderkind ben dat nooit fouten maakt of vinden me een opschepper.”
Die uitspraak ik heb hoogbegaafdheid is me altijd bijgebleven. Wat geeft het aan? Dat dit meisje haar hoogbegaafdheid als een aandoening of een belemmering ervaart? Zij is zich er in elk geval van bewust daar begaafdheid haar anders maakt dan andere kinderen. Ze wil er misschien ook mee verwoorden dat het hoogbegaafd zijn maar een onderdeel is van hare hele persoonlijkheid? Zoek ik er teveel achter en was haar woordkeuze toevallig? Ik heb het toen – of later – niet aan haar gevraagd. Ik heb het gesprek vooral als een mooie ontmoeting gezien die pleit voor inclusief onderwijs waarbij we allemaal om leren gegaan met onze eigen en elkaars bijzonderheden.
Hoe kijken wij als leerkrachten of specialisten naar hoogbegaafdheid. Is het maar een onderdeel van iemands zijn of is het helemaal ingebed in de persoonlijkheid van diegene. Een lastige vraag. Ik heb de neiging uit te gaan van het laatste: hoogbegaafd ben je tot in al je vezels. Maar aan de andere kant hoef je toch niet perse altijd elke dag excellente prestaties te leveren. Chagrijnig of ongelukkig zijn komt niet altijd voort uit te weinig uitdaging. Je stapt ook wel eens gewoon met je verkeerde been uit bed. Als begaafd persoon heb je medebegaafden onder je vrienden maar ook personen die je om andere redenen als zielsverwant herkent.
Ik ben hoogbegaafd of ik heb hoogbegaafdheid, zit hier een verschil? Iets om over na te denken. Zeker is dat ieder begaafd persoon weer anders is. Benieuwd naar kenmerken die daarbij mee kunnen spelen? Kijk dan ook eens op mijn website begaafdinbeeld.nl. Wil je samen met je kind kijken? Kies dan het tabblad ‘voor kinderen’.
