ik de zuster, jij de zieke…

5 september 2022

Een halve eeuw geleden was ik zelf nog kleuter en vond ik het heerlijk om met mijn jongere zusje ‘zieke en zuster’ te spelen. Natuurlijk was ik altijd de zuster en lag mijn zusje als zieke op de bank. Ik zorgde goed voor haar maar speelde vooral ook de baas. Omdraaien, tong uitsteken, benen omhoog, zuchten. Mijn zusje was in het begin nog best tevreden met haar passieve rol, maar na een paar middagen zo te spelen wilde zij ook wel eens de zuster zijn. De blik van mijn moeder maakte me op afstand wel duidelijk dat ik hier niet zomaar onderuit kwam. Ik ging op de bank liggen en volgde korte tijd de aanwijzingen van de zuster op. Na een minuut of 5 stelde ik voor dat de zuster zich niet lekker voelde en dat de zieke daarom voor de zuster moest zorgen. Zonder enig bezwaar ging mijn zusje hier in mee, helemaal tevreden met het feit dat zij nu deze middag de hele middag de zuster mocht zijn.

Vanmiddag zag ik drie dames in de dop samen aan een houten treinbaan bouwen. De hele bak met stukken is omgekieperd op de grond en eerst lijken de meisjes lukraak stukken aan elkaar te passen. Al gauw ontstaat er toch een gesprek over de mogelijkheden en wordt er een mooie lus gebouwd met een echt station en een spoorweg overgang. Tijdens het verdere spelen is de stationschef natuurlijk de baas over de spoorbomen. Het jongste meisje weet deze rol handig voor zichzelf op te eisen en bepaalt wanneer de bomen open of gesloten zijn. Daarmee bepaalt zij ook of de anderen met de trein verder kunnen rijden of moeten wachten. Ze heeft er duidelijk plezier in om deze hoofdrol te spelen. Een vriendinnetje haakt af wanneer het steeds maar wachten haar te dol wordt. Het andere is zo duidelijk in haar wens nu de stationschef te zijn dat het meisje er niet onderuit komt van rol te wisselen. Ze rijdt een rondje met de trein die natuurlijk tegengehouden wordt door de spoorbomen. Even blijft ze wachten, dan trippelt ze met twee vingers richting de gesloten spoorbomen. Toen kwam er een ondeugende hond aan die de spoorbomen steeds openmaakte. De nieuwe stationschef kijkt met open mond toe.

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Uncategorized

Door Francaissa

Leerkracht HB onder- midden- en bovenbouw Specialist Begaafdheid (Slim!Educatief 2014) Auteur van Jouw Begaafde Leerling (Koninklijke van Gorcum 2019)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *